Metody stosowane w hodowli gołębi pocztowych

Generalnie możemy podzielić prowadzenie hodowli gołębi pocztowych w pokrewieństwie i nie spokrewnione. Pokrewieństwo ma różne odmiany, polega na łączeniu w pary gołębi ze sobą

spokrewnionych celem utrwalenia pozytywnych cech danej lini lub rodziny.

Pamiętać należy, iż hodowla w pokrewieństwie utrwala zarówno cechy pozytywne,

ale również wady.

Pokrewieństwo

Metoda dalszego pokrewieństwa: polega w skrócie na łączeniu w pary osobników od 4-go

do 6-go pokolenia.

Metoda ścisłego pokrewieństwa: polega na łączeniu w pary osobników od 3-go do 4-go

pokolenia np. kuzyn x kuzynka, wujek x siostrzenica, syn(córka) x prawnuki, gołąb

wyjściowy x prawnuki, wnuki x prawnuki.

Metoda najściślejszego pokrewieństwa: (chów wsobny) polega na łączeniu w pary

osobników od 1-go do 2-go pokolenia np. ojciec x córka, matka x syn, brat x siostra,

dziadek x wnuczka itp. otrzymujemy tak zwane ,,imbredy". Połączenia takie stosujemy

w celu uzyskania materiału hodowlanego, do hodowli pozostawiamy tylko przelotowane

zdrowe potomstwo.

Metoda hodowli w czystej krwi: polega na łączeniu w pary osobników jednego szczepu.

W metodzie tej chodzi o utrzymanie poziomu jaki on uzyskuje, z biegiem czasu

sprowadza się ona do hodowli w pokrewieństwie.

Metoda w linii: jedną z wyższych form pracy hodowlanej jest hodowla na linię, mająca na

celu kumulację genów wybitnego przodka. W hodowli na linię protoplastą jest wybitny

samczyk, którego kojarzymy z niespokrewnionymi partnerkami (np.3-ma 4-ma

tak zwana metoda ogiera).Otrzymujemy heterozygotyczne potomstwo. Przyrodnie

bracia i siostry kojarzymy między sobą. Otrzymane potomstwo po różnych parach, również

kojarzymy między sobą. Otrzymany przychówek odznacza się bardzo dużą koncentracją

genów wybitnego przodka protoplasty, po tym potomstwie można spodziewać siędobrego

przychówku o b. dużej koncentracji genów przodka nawet z kojarzenia z ptakami z innej linii lub stada.

Metoda hodowli w rodzinie: jest to metoda identyczna jak hodowla w linii z tym, że

protoplastą rodu jest wybitna samiczka kojarzona z niespokrewnionymi partnerami itd.

Kojarzenie wolne: to parowanie ze sobą osobników tej samej rasy niespokrewnionych

ze sobą do 5-go pokolenia wstecz. Jego skutkiem jest maksymalna heterozygotyczność,

w moim mniemaniu dzięki kojarzeniu wolnemu można wychować wybitne potomstwo

o cechach jeszcze lepszych niż rodzice. Metody hodowli w pokrewieństwie pozwalają, utrwalić pożądane cechy, lecz tylko kojarzenie wolne pozwala wyhodowaćjeszcze coś lepszego, oczywiście osobniki wybitne to jednostki.

Metoda kojarzenia wolnego w hodowli gołębi pocztowych jest bardzo często mylnie określane jako krzyżówka.

Krzyżówka to kojarzenie ze sobą dwu ras gołębi np. krymka x winerka, srebrniaka x krakusa,

gołębia pocztowego x garbonosa, mająca na celu wyhodowanie nowej rasy lub poprawienie jakiejś cechy jakościowej jednej z ras.

Mając na uwadze przyszłość swojej hodowli wypada prowadzić i w pokrewieństwie, osobniki przeznaczone do rozpłodu( nie zapominając o przelotowaniu i selekcji mającej na celu eliminację osobników słabszych i z wadami wrodzonymi) i w kojarzeniu wolnym do celów sportowych i mające na celu wyłonienie asów które przeznaczamy do hodowli w pokrewieństwie do zapoczątkowania nowej linii lub rodziny.

.